In deze blog leer je Astrid kennen als gedreven psycholoog  die het liefst de hele wereld zou willen redden.

Eerst moet ik nog de wereld redden, daarna kom ik bij jou’ zingt Xander de Buisonjé. De wereld redden is voor mij een soort fantasie, die me onbewust voort lijkt te drijven. Elke dag weer aan de slag om een figuurlijke hand uit te steken naar mijn medemens, om met hem mee te denken. Om af te tasten en voor hem te verwoorden wat hij nodig heeft om zich beter te voelen, hem serieus te nemen in zijn ideeën en te luisteren naar zijn diepste zielenroerselen.

Briljant

Verhalen die overgoten zijn met de afschuwelijkste angst, vermengt zijn met de heftigste walging, doordrongen met de scherpste haat of het pijnlijkste verdriet. Hersenspinsels die een enkele keer bijna niet te volgen zijn. Zo briljant, met zoveel gevoelsmatige kennis en waarheid; dat leer je niet op school.

Beroep

Mensen doen een beroep op mij. Ik stel mij gevoelsmatig open om op die manier in alle eerlijkheid, zonder me te hoeven ‘wapenen’, een soort verbinding te laten ontstaan. Waardoor ik de ander kan begrijpen. Het is heerlijk werk, vooral omdat ik naast dit openhartige gedeelte, ook de wetenschap erbij kan halen en op wetenschappelijke maatstaven gebaseerde feiten weet, of weet op te zoeken.

Werkgever

‘Eerst moet ik nog de wereld redden’ zingt vaak door mijn hoofd. Vooral omdat ik naast mijn werk met cliënten, ook als werkgever collega’s heb. Die tussendoor willen weten hoeveel vakantiedagen ze nog hebben, of die een moeilijke casus met me willen bespreken. Of als psychologen in opleiding op technisch vlak willen weten waarom ik een vraag wel, of juist niet stel.

Venijn

Het venijn van de tekst van het liedje zit ‘m in: ‘daarna kom ik bij jou’. Dit impliceert volgens mij dat de zanger zijn liefje minder belangrijk vindt dan ‘de wereld redden’. Hij is er nogal van overtuigd en ik vind dat echt een slechte zaak. De wereld redden is onder werktijd natuurlijk wat je doet, maar na werktijd sta je zelf met je liefjes op de eerste plaats… Tenminste, dat streef ik na.

Pijnlijke waarheid

Met een eigen praktijk als zelfstandig gevestigd psycholoog, met collega’s in loondienst, collega’s in opleiding, mijn liefje op het secretariaat, twee opgroeiende kinderen en lieve ouders en schoonouders treft dit liedje met telkens weer. Ik denk omdat ik mezelf er vaak op betrap te blijven werken, terwijl ik ergens liever ook naar huis wil, of het idee heb dat ik daar nodig ben. ‘Eerst moet ik nog de wereld redden, daarna kom ik bij jou’, wordt dan een pijnlijke waarheid.

‘Hé mam, ben je nu al thuis?’, vroeg mijn dochter mij laatst toen ik binnenkwam. Toch helpt dit liedje mij om zeker een kwartier eerder thuis te zijn…