In deze blog beschrijft Astrid dat het moeilijk is om als zorgverlener, of psycholoog tegelijkertijd zorgondernemer te zijn.

Een glossy tijdschrift waarin ondernemers in de regio zich presenteren interviewde me over het thema vrouwelijk ondernemerschap. Dan gaat het in mijn geval natuurlijk over het spanningsveld tussen ‘geven’ als zorgverlener, ten gunste van je patiënt, en ondernemen, waarbij de nadruk, het woord zegt het al, ligt op ‘nemen’.

Op gevoel

Dat spanningsveld kan in mijn beleving op zichzelf al een tijdschrift vullen. Nu wordt in dit themanummer van Ondernamen Lopikerwaard het vrouwelijke aspect ook meegenomen. Vrouwelijke ondernemers zouden meer ‘op gevoel’ doen en daar hun visie en beleid op richten. Dat is natuurlijk prima. Hoe ik dit aspect ervaar in de psychologische zorg lees je hieronder.

Pluis

Ik probeer in mijn werk als psycholoog mensen te leren stilstaan bij hun gevoel, zodat ze het kunnen onderzoeken. Psychische klachten zijn namelijk altijd de uiting van het gevoelsleven waarin van alles gebeurt. Een ijkpunt dat veel mensen lijken te begrijpen is ‘pluis-’ of ‘niet-pluis’-gevoelens. Het zijn de eerste aanwijzingen of handvatten voor mensen die dat niet zo gewend zijn, om het gevoel te onderzoeken. Vaak heeft deze groep de neiging om met hun verstand situaties en gebeurtenissen te analyseren en daardoor niet zo’n zicht op het eigen gevoel. Logisch beredeneren kunnen ze vaak uitmuntend en dáárover hoeft het in mijn behandeling dan ook niet te gaan. Een gevleugelde uitspraak van mij is vaak: ‘Met je verstand is niets mis, daar hoef ik niets aan te doen.’ Het gaat over gevoelskwesties en dat lijkt minder logisch dan je verstand.

Tijdsafspraken

Als therapeut vind ik het belangrijk om tijdsafspraken te maken en me daaraan te houden. Naar een psycholoog gaan brengt altijd spanning met zich mee en ik probeer elke kans te benutten om mensen zich veilig te laten voelen. De verantwoordelijkheid nemen om op de tijd te letten hoort daar ook bij. Typisch iets van het verstand; de klok respecteren.

De klok

Toen ik stil stond bij het thema vrouwelijk ondernemerschap in de zorg moest ik ineens denken aan wat me pas geleden overkwam. Namelijk bijna een uur te lang doorgaan met behandelen. Ik hield de klok wel in de gaten, zoals ik altijd netjes doe, maar was mijn cliënt gevoelsmatig zo aan het ‘smeden’, dat de tijd niet goed in mijn brein binnenkwam. De volgende cliënt zat al geruime tijd in de wachtkamer en een collega klopte op mijn spreekkamerdeur omdat hij zich afvroeg of alles wel goed ging. Met het schaamrood op de kaken schrijf ik dit blog, omdat het zakelijke aspect in mijn behandeling compleet was ondergesneeuwd.

Moeilijk

Ik word geroemd om de inzet van mijn eigen gevoel in behandelingen, maar dat maakt me niet direct een succesvol ondernemer. Ondernemen in de zorg is moeilijk, zeker in de psychologie en helemaal als vrouw.